Spacer po Falenicy, byłym letnisku na linii otwockiej. 25 min autem z centrum Warszawy. Parking np. pod dworcem (Google Maps).
Próbowaliśmy dzieciom jakoś sprytnie tę Falenicę sprzedać, że uliczki w lesie, ogrody. Ale one są nie w ciemię bite i od razu nas przejrzały: czyli, że oglądanie domów? Szybko przeszliśmy więc do negocjacji, bo naprawdę mieliśmy z Sewerynem na te falenickie domy ochotę. Stanęło na tym, że chodzenia max 2h, w tym przerwa w cukierni Meryk, tam po ciastku na głowę, poza tym mogą się brudzić i (warunek Młodego) musimy zobaczyć miminun ctely pociągi.
Historia Falenicy przypomina historie sąsiednich miejscowości – parcelacja pod koniec XIXw, gwałtowny rozwój po wybudowaniu kolei na linii otwockiej, napływ, a potem zagłada ludności żydowskiej, a na koniec zniszczenia wojenne i powojenne.
Dziś ta część Warszawy jest może mniej elegancka niż Anin czy Radość, ale ma swój niepowtarzalny, swojski klimat. Wynika on chyba głównie z pięknej synergii sosnowych lasów i przedwojennej architektury.
Waszej uwadze polecamy przede wszystkim
– dworzec w stylu Bauhaus, obecnie mieszczący legendarną kinokawiarnię, z nowym muralem na bocznej ścianie
– najładniejszy falenicki świdermajer – Złota Marysieńka – obecnie własność jezuitów,
– neorenesansowa Willa Bajka z wieżyczką, czeka cierpliwie na remont,
– modernistyczna elektrownia,
– nieco bajkowe osiedle domków w typie Baba Jaga z lat 60tych.
Spacerowaliśmy 2,5 h. Można z wózkiem, można z psem. Dojazd także pociągiem. Mapka z Atlasu Warszawy Wydawnictwa Demart na drugim zdjęciu.
