Zagórze – osada i kładka w lesie koło Góraszki. 30 minut autem z Warszawy. Parking przy drodze technicznej POW (Google Maps) albo przy budynkach szpitalnych (Google Maps).
Do warszawskiego Zagórza od dawna już wybierał się Seweryn, ale bez naszego szczególnego wsparcia. “Wymyśl coś innego” powiedziałam chyba o jeden raz za dużo i po krótkiej kłótni, kopnięciu nogi od stołu i pozmiataniu rozsypanego cukru, uznałam, że ok, dam Zagórzu szansę. Ryzykuję niewiele, a może będę mieć okazję, żeby powiedzieć “A nie mówiłam”. Wycieczka nie poszła jednak po mojej myśli, było super, i niniejszym wywiązuję się z obietnicy – Kochanie, miałeś rację (Zadowolony?).
Zagórze to niewielkie osiedle otoczone lasem Mazowieckiego Parku Krajobrazowego. Ładnie tu było chyba od zawsze, ale teraz podobało nam się tak bardzo głównie z powodu nowiutkiej, niemal niedeptanej ścieżki edukacyjnej z 200-metrową kładką przez bagna. Kładka kończy się ślepo platformą nad leśnym jeziorkiem. W tych okolicach przez dwa lata mieszkała Maria Rodziewiczówna. W 1919 r. pisarka postawiła tu dworek „Wyraj”. To w nim powstało „Lato leśnych ludzi” i „Gniazdo Białozora”. Dworek można dojrzeć zza bramy i drzew – to niewielka willa o mansardowym dachu, z kolumnowym gankiem i balkonem na wysokości I piętra.
Szpital Psychiatryczny
Warto też zwrócić uwagę na budynki szpitala psychiatrycznego, a przede wszystkim neogotycki, kamienny i romantyczny Zameczek z 1940 roku. Dziś mieści on ośrodek leczenia nerwic młodzieży. Warto wiedzieć, że Zagórze słynie właśnie z jedynego w Polsce szpitala dla dzieci i młodzieży ze schorzeniami neurologicznymi, ortopedycznymi i problemami psychicznymi. Historia ośrodka sięga początków XX wieku. Wtedy to Leon Chrzanowski wybudował na tu pensjonat świadczący usługi leczniczo-rekreacyjne dla środowiska artystycznego i twórczego Warszawy. W 1939 roku Zagórze zostało zakupione przez Koło Przyjaciół Instytutu Higieny Psychicznej. Przeznaczono je na sanatorium dla dzieci z zaburzeniami nerwicowymi, właśnie w tym czasie powstał m.in. dom pracy twórczej “Zameczek”. Po wojnie prowadzono tu chociażby rehabilitację dzieci dotkniętych chorobą Heinego-Medina.
Zagórze – Bunkier
Sporą atrakcją okolicy jest też nieduży otwarty poniemiecki bunkier w lesie z czasów I wojny światowej. Jego wnętrze to jedna izba, do której ku niezmiernej radości naszych dzieci dało się wejść. Bunkier to jeden z wielu w tej okolicy – wzniesiono je na przełomie 1915 i 1916 roku przez niemieckich saperów. Wchodziły w skład umocnień tzw. Przedmoście Warszawa i miały za zadanie zabezpieczać okolice i samą Warszawę przed spodziewaną kontrofensywą wojsk rosyjskich.
Spacerowaliśmy 1,5h. Można z psem, wózek raczej nie przejedzie po początkowej wysypanej piachem ścieżce edukacyjnej. Dojazd także autobusem nr 730 z Ronda Wiatraczna. Mapka że strony mazowsze.szlaki.pttk.pl
