Stare Bielany – spacer po naszych ulubionych miejscach. Bardzo lubimy tę dzielnicę za jej bezpretensjonalność, kameralne willowe uliczki i sielski małomiasteczkowy klimat Placu Konfederacji. Zaparkowaliśmy na rogu ulic Cegłowskiej i Al. Zjednoczenia, niedaleko AWF (Google Maps).
Tym razem też zaczęliśmy wycieczkę od wizyty w piekarni DEJ na Płatniczej. Na tej właśnie ulicy, pod numerem 59, przez kilkanaście lat mieszkała Kora, wokalista zespołu Maanam. Dziś jej dom można rozpoznać po znajdującym się na bocznej ścianie różowym neonie „Miłość to wieczna tęsknota”. Te tereny – Plac Konfederacji i ulice Kleczewska czy Płatnicza to część wzniesionego tu w latach 1926-32 osiedla „Zdobycz Robotnicza”. Opustoszałe podwarszawskie pola bielańskie zabudowano domkami i kamienicami w stylu dworkowym. Do dziś czuć tu klimat podmiejskiej enklawy – jest co prawda w stolicy kilka podobnych miejsc, ale mało które może się dodatkowo pochwalić przedwojennymi latarniami gazowymi. Dziś włączają się one automatycznie, ale jeszcze kilka lat temu prawdziwy latarnik zapalał je o zmierzchu i gasił nad ranem.
Stąd, meandrując wąskimi chodnikami, przeszliśmy na druga stronę ul. Kasprowicza, gdzie zahaczyliśmy o zielony Lasek Lindego i zygzakiem doszliśmy do dosłownie tonących w zieleni ulic Zuga, Szaflarskiej i Cegłowskiej. Jest tu zabytkowy czerwony klinkier, kolejne gazowe latarnie, a dodatkowo sporo modernistycznych willii. Dodatkowo na ulicy Cegłowskiej stoi niewielki brązowy drewniany domek. Średnia z miejsca okrzyknęła go chatką Baby Jagi, choć tak naprawdę stanowi on pozostałość po zorganizowanej tu w 1932 roku wystawie „Tani dom własny”.
Przejście całej trasy przez Stare Bielany powinno Wam zająć godzinę, chyba że będziecie chcieli zmoczyć patyk w każdej mijanej kałuży, zajrzeć do każdej dziury w płocie, bez powodzenia próbować wspinaczki na drzewa w lesie, wdrapać się na każdy z napotkanych murków i z dwóch z nich spaść, tłukąc sobie przy tym kolano. W takim wypadku liczcie lekko trzy godziny.
