Skansen w Olsztynku, czyli muzeum budownictwa wiejskiego z terenów Prus Wschodnich. 2h30m autem z Warszawy trasą na Olsztyn. Duży parking (płatny) na miejscu (Google Maps).
Historia muzeum sięga 1909 roku. Na pierwotną siedzibę muzeum wybrano Królewiecki Ogród Zoologiczny. Jednak ze względu na ograniczoność jego terenu wkrótce zdecydowano o przeniesieniu obiektów do Olsztynka. Tutaj znajdowało się Mauzoleum prezydenta Rzeszy, feldmarszałka Paula Hindenburga, i z tego powodu było kierunkiem licznych wycieczek z Niemiec. Skansen miał dodatkowo podnieść atrakcyjność okolicy. Jednak nie wszystkie obiekty przetrwały trudy podróży i te zastąpiono kopiami.
Dziś skansen w Olsztynku to teren obejmujący 94 hektary położony pośrodku pięknych mazurskich łąk. Klimat jest więc sielski, tym bardziej, że na terenie skansenu żyje masa zwierząt – łaciate krowy, śmiesznie łyse po strzyżeniu owce, ciekawskie kozy, konie o mocnych sylwetkach, gęsi, kaczki czy króliki. Do tego dodajcie piękne przydomowe ogródki i zielniki. I budynki – w sumie 79 – parę wiatraków, chałupy, w tym sporo imponujących o konstrukcji szachulcowej, wiejską szkołę, kościół czy gospodę. Do praktycznie wszystkich obiektów można wchodzić, oglądać i wąchać, bo pachnie pięknie – dymem, starym drewnem i suszonymi ziołami.
Na terenie skansenu znajduje się też klimatyczna Pijalnia Ziół. Amatorom mocnych wrażeń polecam zbyt długo parzony napar z nagietka, przy którym prawdopodobnie staropolski samogon mógłby się schować. W pewien niepokój wprawił mnie fakt, że nasz rodzinny konkurs na najwięcej łyków bez krztuszenia wygrała Średnia. Ale w gruncie rzeczy nie byłam tym ani trochę zaskoczona. Zapasy relanium na okres jej dojrzewania zaczynam zbierać już dziś.
W Muzeum spędziliśmy 3 godziny. Wstęp biletowany – za naszą rodzinę zapłaciliśmy 53zł. Na miejscu jest sklep z pamiątkami (uwaga – mają gwizdki) i karczma.
