Zalipie, kolorowa wieś niedaleko Tarnowa, 3h30m autem z Warszawy, trasą na Kraków (Google Maps).
Zalipie znane jest z trwającej już ponad sto lat tradycji malowania domów w kwiatowe wzory. Choć malowane jest tu niemal wszystko wszystko. Poza domami także ściany mieszkań, sprzęty, serwetki, odzież, obory, studnie, płoty a nawet psie budy. Zaczęło się od tego, że zalipiańskie dziewczęta malowały okopcone ściany izby. Używały do tego pędzelków z prosa lub żyta. Najpierw malowały barwne plamy, tzw. “packi”. Te z czasem ewoluowały i przeszły w śmiało komponowane wzory, w których dominowały kwiaty i zawijasy. Jest więc w Zalipiu sielsko, ale nie spodziewajcie się rzędów barwnych budyneczków. Zagrody – w dużym stopniu nowe i murowane – stoją tu w sporych odstępach od siebie. I zdobiona jest może co trzecia z nich. Przynajmniej z zewnątrz, bo w środku ponoć kolorowe są wszystkie.
Nie rozczarowuje natomiast Zagroda Felicji Curyłowej, najbardziej znanej miejscowej artystki, gdzie utworzono niewielki ale piękny skansen. I tu naprawdę jest bajkowo. Spod muzeum proponujemy pieszą półtoragodzinną pętlę obok innych głównych atrakcji – zabytkowego kościoła o zdobionym wnętrzu i Domu Malarek z czasowymi wystawami i bardzo instagramową instalacją od frontu.
Całe to zwiedzanie miało ten nieprzewidziany skutek, że Młody uznał, że milcząca umowa zezwala mu na malowanie po ścianach. O czym z miną święcie oburzonego 4latka przekonywał nas, kiedy odkryliśmy krzywawy słonecznik ukryty na ścianie pod hotelowym biurkiem (w muzeum mówiłaś, ze chciałabyś mieć takie fiatki u siebie). I tak nas tym (oraz spojrzeniem kota ze Shreka) zdezorientował, że zamiast go ochrzanić, oznajmiliśmy, że piękny i może narysować taki w domu. I teraz dumamy, jak się z tego wykręcić.
Spędziliśmy tu prawie 3 godziny. Można z wózkiem, nie można z psem do muzeum, po wsi tak. W sezonie obok Zagrody stoi też tu budka z lodami i goframi.
