Nasz autorski wybór łódzkich muzeów, 1h30m autem z Warszawy.
Na zaproszenie Łódzkiej Organizacji Turystycznej spędziliśmy w Łodzi niecały tydzień. Dziś pierwszy efekt tego wyjazdu – cztery świetne muzea:
Nasz faworyt – Centralne Muzeum Włókiennictwa ze skansenem architektury drewnianej i niesamowitą kolorową willą. To największa w Europie placówka poświęcona włókiennictwu. Tu wszystko było pierwsze: duża łódzka fabryka, komin w Łodzi, maszyna parowa w Królestwie Polskim, jedna z pierwszych na świecie rewitalizacji przestrzeni industrialnych. Wśród atrakcji – ogłuszający pokaz pracujących maszyn, oglądanie tkanin pod mikroskopem, peerelowski bazar, domki jak z filmów i dużo mody. Wciąga na kilka godzin [Pamiątek brak, niezalecane rozwiązanie: próba zwinięcia bawełny z ekspozycji].
Muzeum Miasta Łodzi w Pałacu Izraela Poznańskiego, nazywanym łódzkim Luwrem. Wspaniale odnowiona jedna z największych na świecie rezydencji fabrykanckich, przepych zapiera dech. Poznański był drugim magnatem łódzkim po Scheiblerze, ale pałac wybudował najwspanialszy. A w nim oprócz wnętrz pomysłowe Muzeum Miasta Łodzi. [Pamiątki są, ale skromne – odradzam magnes-myszkę – po odfoliowaniu zagina jej się uszko, a jak wiadomo – popsuta pamiątka gorsza niż brak pamiątki].
Muzeum Fabryki w Manufakturze, czyli kompleksie przemysłowym tegoż Poznańskiego. Samo muzeum mocno skondensowane, ale daje wyobrażenie o funkcjonowaniu włókienniczego konglomeratu. Plus cichszy pokaz maszyn, które lubią strzelać w zwiedzających. [Pamiątek brak – patrz Muzeum Włókiennictwa].
Muzeum Kinematografii – HollyŁódź przez kilkadziesiąt lat stanowiła centrum polskiego przemysłu filmowego. Wśród atrakcji statuetka Oskara za Idę, unikatowy działający fotoplastykon i scenografie z polskich animacji dla dzieci. Muzeum mieści się w pałacu Karola Scheiblera, najbogatszego fabrykanta. W tych wnętrzach kręcono ponad 30 filmów. [Pamiątki skromne, ale wypatrujcie figurki szpiega z Krainy Deszczowców, która uratuje sytuację].
Dojazd możliwy także pociągiem.
